Longrevalidatie ja of nee Corrie

Hoi Nen.

Jij hebt het over een waarschuwingssignaal,Idd zoals jij dat beschrijft dat heb ik ook dat is meestal het begin van een stapje terug doen.Ik heb dan ook echt rust nodig als ik het niet doe dan ben ik leeg en wordt ik alleen maar beroeder. Soms negeer ik het wel maar dan kan ik het dubbel en dwars voelen aan mijn lichaam voordat ik dan weer ben zoals ik moet zijn duurt dan wel even rustig aan doen is dan de enige optie heb ik wel geleerd door de jaren heen.Maarre soms ja ga je gewoon te ver......... Ik weet HET maar we willen zo graag alles kunnen ja toch Het is echt heel herkenbaar.

Groetjes Josephina

Hey Josephina, wat bijzonder dat je dat ook zo herkend. Ik zat vroeger altijd erg in m'n hoofd en deed alles op wilskracht en als mijn lichaam dan 'dwars' lag vond ik het maar een lastpak. Nu luister ik erna, doe alles iets rustiger aan en probeer net als jij wel door te bewegen ook al heb ik verhoging/ lichte koorts, maar met meer rust tussendoor en nu blijf ik op de been. Ik voel dus nu wel (na drukke weken) dat een longontsteking 'om het hoekie ligt' maar luister er nu goed naar, kleed mij heel goed en warm, let goed op tocht (ben ik erg gevoelig voor geworden sinds die fikse longontsteking die deze jaren van ziekte inluiden) en pak m'n rust, haha ik ga het in de vingers krijgen...fijn hoor! Thanks aan jullie allen, dankzij jullie steun en bemoediging ben ik nu zover. Liefs! Nen

Hallo,
bedankt voor jullie berichtjes moet zeggen dat ik het nu allemaal niet makkelijk vind zoals gezegd ben ik deze week veel met mijn moeder bezig ze had dit zo graag meegemaakt maar daarnaast ook veel geluk dat het mijn dochter zo goed vergaat.
Ja Nen ik herken heel goed wat jij schrijft conditie vooruit maar daarnaast ook dat gevoel van niet in orde zijn moet ook zeggen dat dat de hele revalidatie ook zo is geweest zal ook wel door de omstandigheden komen want ook daar heb ik geleerd dat je kortademigheid ook door emotie en gedrag komt.
En het vernevelen doet niet heel veel en volgens de la komt die vermoeidheid ook hiervan.
Wel goed dat je naar je lijf luistert, in Breda zeggen ze dat je niet ziek wordt van tocht etc alleen door bacterien en virussen maar dat is soms moeilijk te geloven maar schijnt wel zo te zijn.
Josephina ja soms ga je over je grenzen heen maar je leert het vanzelf soms is de situatie gewoon zo en dan kom je er vanzelf wel achter maar je bent wel goed bezig gaat het een beetje met het vernevelen ?
Ini en Lilian ook bedankt voor jullie schrijven en ik ga voor een goede trouwdag en nog een laatste paar revalidatie dagen zoals mijn dochters zeggen dubbel feest deze week.
Nog een goede zondag en tot snel,
Corrie

Hoi Corrie.

Het is wel normaal hoor Corrie dat je nog veel met je moeder bezig bent.Ik vindt dat je echt sterk over komt.Ik vindt het ook erg knap dat je de revalidatie hebt door gezet.Je bent echt een toppertje.

Ja hoor het vernevelen gaat boven verwachting.Ik zag er erg tegen op maar ik ben nu lang niet zo benauwd en pieperig als de vorige keren dat ik begon.En wat jij schrijft over dat je soms over je grenzen gaat ik denk dat dat iedereen wel eens overkomt als we maar niet zo ver gaan dat we leeg zijn anders kan je je zelf daarna weer op pakken.

Ik wens je fijne dagen met je dochter leuk hoor zo een feestje.

Sterkte lieve groetjes josephina

Hoi Corrie,

Nog even over vatbaarheid door tocht. Het is eigenlijk precies zoals ik het schrijf: door het afkoelen door tocht moet je lichaam harder werken om weer op temperatuur te komen, en op dat moment ben je vatbaarder voor bacteriën en virussen dan normaal. Tiz eigenlijk net als met vermoeidheid. Maar dat je van tocht direct ziek kunt worden, is inderdaad een fabeltje vanuit het verleden. Ik wilde maar dat mijn ouders en grootouders dat ook hadden geweten, want oh... wat zijn die mensen hun hele lieven bang voor een beetje tocht geweest.

Ik wens je nogmaals fijne dagen. Vooral die trouwdag van je dochter: dat is toch wel een heel bijzondere ervaring.

Groetjes,
Ini

Ha...nu toch even een correctie van mijn kant, het is geen fabeltje, maar door onderzoek inmiddels aangetoond dat het wel waar is! Die grootouders van ons hadden het nog zo verkeerd niet. Ze hebben in een onderzoek mensen verdeeld in twee groepen en een groep moest een flinke tijd met z'n handen en voeten in ijswater gaan zitten. Wat bleek nu, idd. de groep van het ijswater werd vaker ziek. De hypothese is nu dat je op zich niet ziek kan worden van kou en tocht, maar dat als je al iets bij je draagt (wat bij ons dus vaak het geval is) je weerstand door de kou en tocht wel zodanig onderuit gehaald kan worden dat je daardoor net vatbaarder bent voor ziekte en voor de bijl gaat. Ik lachte vroeger het hardst om dit 'fabeltje', gedurende mij opleiding tot verpleegkundige vond ik mensen die klaagden over tocht enorme zeuren en ben vaak 'gestraft', bv. elke keer na op een tochtig busperron staan altijd voor de bijl, hoge koorts daarna, inmiddels weet ik voor mezelf dat het voor mij in ieder geval wel een weerstandsverlager is (kou en tocht) en dit onderzoek bevestigd alleen maar wat ik zelf al door scha en schande heb ontdekt! En wat onze grootouders door de overlevering dus al eeuwen wisten...
Gr. Nen

Maar lieve Nen, dat je weerstand achteruit gaat door tocht, waardoor je afkoelt, en je lichaam harder moet werken, beschrijf ik toch ook! Daarom zijn we in de winter immers ook vatbaarder. Alleen mijn voorouders waren onnodig bang voor elk zuchtje wind.

Groetjes,
Ini

hihi ja nu lees ik het ook, Ini. Je beschrijft het precies zoals ik het bedoelde, beetje dom van me, sorry! Nen

Hallo,

allereerst gisteren een geweldige dag gehad alles wat mee moest werken was er, een heel mooi bruidspaar wat zoveel liefde voor elkaar uitstraalde daarbij ook nog het dus dit was echt genieten.
Verder is de revalidatie nu afgerond en ben ik er wel sterker door geworden en zeker ook "wijzer" dus nu dit ook in het dagelijks leven verder gaan oppakken heb dinsdag een afspraak met de fysio want ik heb een machtiging voor een 1/2 jaar gekregen om in een groep te trainen ga kijken hoe me dat bevalt anders pak ik dit individueel verder op.
We hebben daar een emotioneel afscheid gehad een hele hechte groep waarin je met elkaar dingen hebt meegemaakt, gedaan en besproken hebt omdat je elke dag weer met elkaar was.
Een heel goed weekend,
Corrie

Hallo Corrie,

Van harte gefeliciteerd met het huwelijk van je dochter, en nu een zoon erbij . Wat fijn, dat je er zo van hebt genoten.

Als ik er aan toe ben zal ik eens proberen of ik uit jouw longrevalidatieprogramma en dat van de anderen essentiële punten kan halen, zodat ik op een rijtje kan zetten waar precies aan wordt gewerkt en hoe.

Zo, jij bent er dus maar mooi klaar mee. Maar geen wonder dat het afscheid van de groep best heftig was: ik kan me zo voorstellen wat het betekent om zo veel te delen. Het zal wel even stil zijn voor je thuis, of ga jij in de komende week ook weer aan het werk? Dat laatste ben ik even kwijt.

Jij ook een weekeinde Corrie!

Lieve groet,
Ini

Corry gefeliciteerd met het huwelijk van je dochter. Wat fijn dat het zo'n mooie dag was, en ze zo lief waren...mooi! En dan ook nog het afscheid, wat een week! Snap heel goed dat het een hechte groep was, lotgenoten contact is zo bijzonder omdat je zoveel essentiele ervaringen deelt met elkaar, je hebt aan een half woord genoeg (en ook vaak geen woorden meer nodig valt mij op bij m'n zoontje). Sterkte met dit alles weer een plekje te geven en met de start bij de FT. Ik heb ook in zo'n groep gezeten, was ook leuk, maar koos later toch voor individueel, ben dan wat vrijer in de tijden. Suc6!

Hallo Corrie .
Ook van mij van harte gefeliciteerd met het huwelijk van ja dochter .
Dat is maar weer een dag met een gouden randje ,
niemand kan je dat meer af nemen .

Goed Dat je zoveel aan je revalidatie gehad hebt en aan je lotgenoten groep .
k'Hoop maar dat het nu goed gaat met je gezondheid .

Groet Aly.

Hoi Corrie,

Van harte gefeliciteerd met het huwelijk van je dochter, lijkt me ook heel speciaal om dat zo mee te mogen maken. Gelukkig zat alles mee en heb je er met volle teugen van genoten.
Een emotioneel afscheid met de groep, ja daar kan ik me wel iets bij voorstellen, je deelt zoveel met elkaar. Werk genoeg aan de winkel om alles van de afgelopen week weer een plaatsje te geven, je hebt tot nu toe wel een enerverend jaar achter de rug, maar gelukkig ben je sterk!
Hopelijk gaat het trainen in de groep je bevallen, omdat individueel toch vaak verwaterd en je door een groep gestimuleert wordt, tenminste dat zou bij mij zo werken
Fijne zondag nog.....

Groetjes Lilian

Hoi Corrie

Gefeliciteerd met je dochter En verder sluit ik mij geheel aan de rest aan fijne avond nog en sucses met alles.

Groetjes Josephina

Hallo,

wil nog even iets kwijt over de fysio ik had van Revant een machtiging gekregen voor 1 jaar en een adres wat goed zou zijn na de intake die goed ging wilde hij zien hoe ik het in de praktijk deed (kon me daar niet omkleden) en in een kleine ruimte zonder goede ventilatie en apparatuur waarvan ik vond dat die wel belangrijk voor mij was stond er niet.
Hij kwam tot de conclusie dat hij veel meer uit me kon halen als nu en dat op apparaten waarvan ze in Revant al hadden gezegd dat die teveel energie kosten.
Op weg naar huis dacht ik dit wil ik niet en is ook niet wat ik bij de revalidatie hab geleerd dus heb ik thuis even naar Revant gebeld en de situatie uitgelegd en kreeg daar ook te horen dat wat hij wilde niet de bedoeling was en ik de machtiging terug kon vragen dus heb ik afgebeld en de machtiging terug gevraagd nou dat deed hij niet want hij had al teveel werk aan de intake gehad terwijl hij die gewoon kon declareren want dat had ik ook al gevraagd bij de ziektekostenverzekeraar.
Maar eind goed al goed ik heb eeb nieuwe machtiging gekregen van Revant maar het kost veel energie om alles rond te krijgen en duurt het opstarten van de fysio ook langer mede ook doordat we nu vakantie hebben heb ik nu een intake 24 augustus bij een andere fysio dus even afwachten maar nu ben ik beter voorbereidt op wat ik kan verwachten.

Groet,
Corrie

Hoi Corrie,

Wat een gedoe. Goed dat je bij je eigen gevoel erover bent gebleven en voet bij stuk hebt gehouden. Het is wel super vervelend als je zo moet knokken voor wat je toekomt. Dat heb ik de laatste tijd ook weer eens gemerkt. Het hoort hier nu even niet thuis, maar het is toch vakantie. Ik was naar de oogarts, want ik had zo'n last van (zon)licht en lichtverstrooiing (koplampen en andere verlichting) gekregen dat ik blij bes dat de zon niet al te vaak schijnt. Niet leuk voor mijn fotografie ook. De oogarts in het R.damse oogziekenhuis zei dat ik het voorstadium van staar heb, maar ook ooglidontsteking en daardoor zou ik meer last van het zonlicht hebben dan normaal, dus moets ik een ab in mijn ogen smeren. Ook kreeg ik kunsttranen toegespeeld voor te droge ogen. Maar daar wilde ik niet aan de ab omdat ik zelf die ooglidontsteking niet zag, en we moeten tenslotte erg voorzichtig zijn met alle ab-gebruik. Afijn, ik naar de ha en er was een vervanger. Die zag ook geen ooglidontsteking en adviseerde mij vooral veel kunsttranen te gebruiken want droge ogen konden ook voor overlast van zonlicht zorgen. Maar die tranen maakten de ramp nog erger, want mijn ogen stonden al na een uurtje weer droog ervan. Bovendien dacht ik natuurlijk dat ik misschien ook wel last had van de stofallergie omdat mijn ogen vooral 's morgens zo dicht zitten. Ik belde daarop mijn eigen ha voor advies, die mij vervolgens tobraminzine voorschreef. Dat wilde ik al helemáál niet proberen, vooral niet toen ik de bijsluiter las. Afijn, ik voor een second opinion naar de oogarts hier in Dordt, en die vond dat ik helemaal niets aan mijn ogen mankeerde, alleen een beetje staar. Na ja zeg! Zo kan die wel weer... Maar goed dat ik goed op mezelf gepast heb. Ik houd mijn ogen nu bij met ooggel, maar dat is ook niet alles.

Groetjes weer...
Ini

Ha Ini,
nou dat is ook een verhaal ga je ervan uit dat de arts gelijk heeft zit je toch maar aan allerlei medicijnen die helemaal niet goed voor je zijn en dan ook nog voor een kwaal die er niet is ook voor jou geldt blijf bij je gevoel maar soms is dat wel knokken vind je ook niet ?
Maar wel vervelend zeker zoals je al zegt bij het fotograferen kunnen ze de staar al wel verhelpen of is die nog niet "rijp"zoals ze weleens zeggen, eigenlijk vreemd hoor dat je moet zeggen gewoon een beetje staar terwijl de artsen al van alles bedacht hadden.
Nou sterkte ermee en een groet van Corrie

Hoi Corrie en meelezers,

Zolang je ogen nog kunnen accomoderen, opereren ze liever niet aan staar. Toch vind ik het zelf een kwestie van afwegen waar je het meest hinder van hebt, lijkt mij zo. Ik heb werkelijk het gevoel dat je constant op je quivive moet zijn, en nooit eens rustig iets aan een arts over kunt laten. Dat was met de schildklierziekte al zo (eer ze daar achter waren, met be, en veel gezeur met die stofallergie. Ik begin er eigenlijk helemaal genoeg van te krijgen. Ik had vandaag een afspraak met een nieuwe la, omdat de oude overspannen is geraakt (geen wonder met mij als patiënt ), maar ik ben niet gegaan: had het even allemaal niet meer zo zitten. Het vervelendste is nog dat ik altijd achteraf nog vragen heb n.a.v. het gesprek en dan kan dat niet meer.

Zo... ff mijn gemoed gelucht.

Liefs,
Ini

Hallo Corrie ,
Vervelend voor je van die Fysio therapie .Goed dat je er achteraan
gegaan bent ,zodat je de goede therapie krijgt .
Zo zie je maar weer je moet altijd allert zijn .

En Ini Wat een raar verhaal wel een ontsteking en dan weer geen ontsteking .
Je zou toch niemand meer vertrouwen.
En wat je staar betreft vind ik ook vreemd de ene keer wel en de andere keer amper .
Maar dat merk je gauw heel goed want bij een flinke staar zie je nauwelijks nog iets met dat oog.
Mijn man is er aan geopereerd en nu mijn zoon ook al en die is nog niet zo oud .
Zij zeiden dat ze na de operatie meteen een stuk beter zagen .
Dus hou het zelf maar in de gaten. Sterkte er mee .
Groetjes Aly.

Hallo allemaal,

Vertrouw altijd op je eigen gevoel!! daar ben ik na alle jaren wel achter gekomen. Het is een oergevoel waar je niet aan voorbij moet gaan. Zo ook daarnet, ik zat op het forum te typen en moest hoesten. Niks bijzonders zou je zo zeggen, maar ik kreeg het gevoel dat er iets niet goed zat, ik liep naar het aanrecht en spuugde het sputum uit en ja hoor...... bloed! Al die tijd geen last van gehad en nu een donderslag bij heldere hemel. Normaal slikt ik het ALTIJD door maar nu kreeg ik een soort seintje,een gevoel ik weet het ook niet. Nu gaat het wel weer maar het was toch weer schrikken!

Groetjes lilian

Bijzonder is dat toch, maar ik kom er ook steeds meer achter dat je intuitie je wijste raadgever is. Maar wel vervelend allemaal zeg, Ini met haar ogen, Corry met veel gedoe om de fysio opgestart te krijgen en jij nu weer een bloeding, bah! Veel sterkte allemaal! Liefs! Nen

En om nog meer een rommeltje van dit topic te maken , voeg ik eraan toe dat ik op het moment bezig ben om het fenomeen intuïtie te bestuderen. Dat is heeel erg interessant en niet altijd was je denkt. Inderdaad Lilian, je kunt weten dat je bloed op gaat hoesten. Je herkent onbewust de signalen daarvan. Maar intuïtie is wel altijd een opslag in je onbewuste van wat je al weet, dus ervaringen door het leven heen, dus niet iets wat zomaar uit de lucht komt vallen. Bovendien kun je het ook helemaal mis hebben, omdat jouw ervaringen bijvoorbeeld gekleurd zijn door jouw cultuur etc. Zo kan je intuïtie ook totaal in tegenspraak zijn met wat je zelf ervan denkt, én met de werkelijkheid van heden. Dus is het toch altijd oppassen geblazen als je intuïtief iets doorgeseind krijgt. Maar zo leuk om te weten en ermee te spelen.

nige groetjes (misschien komt ie dan wel tevoorschijn ),
Ini

PS Heerlijke foto Lilian! Dat doet me verlangen...

Hallo allen,

Lilian wat vervelend nu weer hoop dat dit maar eenmalig was en ja waar komt dat gevoel dan vandaan dat je op dat moment toch kijkt en niet doorslikt dit fenomeen kennen we als ik het zo lees allemaal wel en heel vaak komt dit gevoel zoals ik het altijd noem wel uit en toch blijft het goed om daarnaast ook realistisch te kijken maar mijn ervaring leert dat je gevoel je wel op het juiste spoor zet, vaak zijn het van die kleine dingen waar je soms ook gewoon aan voorbij gaat en die dan later weer opspelen.
Maar blijft wel bijzonder.

Groetjes en Ini hier schijnt de zon al iets dus misschien toch een dag
Corrie

Hoi allemaal........


Tja wat kan ik hier nog aan toevoegen.Ik had eergister avond ook even wat raars ik stond ondere de douch en moest ook hoesten tja en ook ik slik het meestal door maar nu spoog ik het ook uit en ja hoor bloed..... vervelend maar waar raar toch dat ik dan soms toch schrik maar het hoort er nu eenmaal bij ik denk dan maar het gaat vast wel weer over ik heb daarom ook maar gewoon de dingen gedaan die ik zou gaan doe ik had namelijk voor gisteren een familie feest georganiseerd bij snowvillage ik heb er veel plezier gehad en het bloed spugen bleek gelukkig eenmalig want er is nu geen spoortje meer te zien maar ja je schrikt idd altijd weer even.Het is toch altijd weer een gevoel van met biede beentjes op de grond komen heb ik het gevoel het relativeert het leven bij mij heel erg door te blijven genieten van alle dagen dat het goed met ons gaat.ik hoop dat het met jullie alemaal goed blijft gaan en ik hoop dat het mooie weer er aan komt.

Lieve en even eens zonnige groetjes Josephina

Ha Josephina,

ik schrijf net een berichtje aan jou hoe het met je is en dan lees ik dit kan me voorstellen dat je er toch van schrikt heb je dit al vaker gehad ?
En fijn dat je plezier hebt gehad in het feest.

Het allerbeste weer,
Corrie