Wat wil je nog en wat kun je nog?

Beste lotgenoten,

Ik wil toch nog eens op het 'accepteren' van onze ziekte terugkomen. Ik heb namelijk de laatste tijd gemerkt dat voor mij dat woord op zich niet het juiste is om tot erkenning van mijn ziektes te komen. Dat ontdekte ik eigenlijk door mijn stofallergie (or whatever), die ik dus ook moet zien te accepteren, al valt er op ht moment redelijk mee te leven. Acceptatie heeft voor mij iets van: nou dat is dan eenmaal zo en dan is de kous af. Maar daarmee is nog steeds niet goed tot mij doorgedrongen wat het nu eigenlijk betekent om ziek te zijn, behalve dan wat ik ervan merk in de praktijk. Te doorleven dat je ziektes hebt, in plaats van dat meestijds te negeren als je je weer wat beter voelt, is iets heel anders. Ik vroeg me af of het woord 'aanvaarden' soms veel beter werkt. Voor mijn gevoel ben je dan net een stapje verder: je hebt de betekenis van het ziek zijn volledig doorleefd en dan aanvaard je dat je die je verdere leven bij je zult dragen en er het beste van moet zien te maken. Dat 'beste' hoeft trouwens niet minder te zijn dan hoe je leven in eerdere fasen verliep: het nu anders, maar zéker niet minder waardevol, dat hoeft niet. Zoals eerder opgemerkt: het ligt er maar aan wat je ervoor in de plaats hebt weten te zetten, en misschien is dat nu juist net dat beetje meer wat je ervoor terug hebt gekregen door stil te staan en na te denken, in aanvaarding.

Sorry als dit klinkt al een preek, dat is niet mijn bedoeling. Het is puur wat ik nu doorleef en voel. Maar wellicht zijn anderen mij hierin al lang voorgegaan. Ik wilde toch graag even mijn gedachten hierover neerzetten. Ik voel me dat laatste tijd op de een of andere manier meer verstild, nederiger t.a.v. wat de betekenis van 'leven' is, en je kwetsbaarheid daarin, zoiets. Het is goed zo, voelt goed. Ook maak ik mijn keuzes bij alles wat ik doe, veel bewuster.

Lieve groetjes,
Ini

Mooi Ini en fijn hoor, dat het zo gaat!
Nen

Hoi Ini.

Ik ben het idd met je eens Ini.Het leven blijft waardevol.Het is mooi hoe je het onderwoorden brengt.Je kan even zo goed gelukkig zijn ook al ben je ziek.Geluk hangt niet van je ziekte af.Geluk zien houdt je op de been.Fijn dat je het nu zo ervaart en aanvaart.

Lieve groetjes Jesephina.

Hoi Ini,

Mooie woorden, je schrijft het neer zoals het is! Op sommige momenten kom ik tot de "ontdekking" dat ik BE heb en dat de rest van mijn leven zal blijven houden, en dat is wel eens confronterend. Het zet je anders in het leven, het brengt de diepere zin van het leven in je naar boven en dat is dan weer erg waardevol!

Groetjes Lilian

Hallo allemaal,

wat een mooie woorden weer.
Ik verbaas me telkens weer dat alhoewel we elkaar alleen maar van het schrijven kennen er zoveel vertrouwheid is tenminste zo ervaar ik het en haal er ook veel steun uit.

Groetjes,
Corrie