avondmaal vieren in de kerk, en griep?!

Hallo Heleen,

ik ging wel naar de kerk, niet elke week, maar ga nu heel weinig omdat ik dan veel zit te hoesten en mezelf en andere mensen tot last ben. Heb jij daar geen last van? Ik voel me dan zitten en blijf dan liever thuis. Volgens mij heb ik gelezen dat er in meerdere kerken wel aparte bekertjes gebruikt werden vanwegen de griep.
Ik was pas bij de ha en vroeg aan haar kan ik naar het zangkoor waar ik op zit met 100 mensen in een zaal, toen zei ze dan kan je ook niet naar AH boodschappen doen, er wordt ook tegen mij gezegd dan kan je nergens meer heen, maar dat zijn mensen die zelf bijna nooit ergens last van hebben.
Gelukkig zijn er ook mensen die wel rekening met mij houden.

Groetjes Enni.

Hallo Enni,

Dit soort zaken raakt rechtstreeks mijn hart. Dus als ik even mag reageren en vertellen hoe ik hierin sta, dan het volgende. Ik ben in het begin ook bij de ha wezen vragen in hoeverre ik mezelf in acht moet nemen. De reactie was toen ook zo laconiek van: je kan wel met iemand voor het stoplicht staan die opeens begint te niezen. Maar dat is toch wat anders dan overal maar naartoe gaan waar gehoest en geproest wordt. Er is een test on line, waarop je in kunt vullen hoe kwetsbaar je bent voor de Mex. griep en daarbij staat de vraag of je uit de weg gaat als er in je omgeving (warenhuis e.d.) gehoest wordt. Hierop scoor je meer veilige punten, zeg maar. En deze test is voor alle mensen, dus daar doe je toch goed aan. Mijn ha denkt trouwens nog steeds dat onze ziekte niet méér inhoudt dan een paar uitgezakte longblaasjes, waardoor we eerder verkouden worden dan anderen. Dat laatste is nog niet eens waar (maar áls je verkouden wordt dan ben je wèl veel zwaarder de klos). Zo onbekend is onze ziekte, huisartsen hebben die niet in hun leerpakketje, en zo veel last hebben wij daar dan van. Brieven van de la worden zo door de assistente in de computer gezet en niet meer door de ha gelezen, tenzij ik erom zou vragen. Ik zou eens dat videofilmpje voor mijn ha af moeten laten spelen, dat verduidelijkt heel snel heel veel. Maar ik kom daar eigenlijk liever niet, zeker niet in deze tijd van het jaar. En voor wie dit allemaal lezen: ja, ik bèn hierover gefrustreerd

Jij schrijft het volgende:

Enni schreef: Ik was pas bij de ha en vroeg aan haar kan ik naar het zangkoor waar ik op zit met 100 mensen in een zaal, toen zei ze dan kan je ook niet naar AH boodschappen doen

Mijn antwoord hierop zou zijn: dat doe ik dan maar niet meer. Maar ik ben jou niet en het kan voor jou veel belangrijker zijn om deze activiteit te doen dan voor mij. Dus dan moet je echt afwegingen maken. Uiteraard loop je hierdoor meer risico, maar als je een erg belangrijke activiteit niet meer kunt doen, dan heb je wel erg veel minder plezier in je leven. Zo zullen we allemaal dus onze eigen persoonlijke afwegingen moeten maken.

Verder schrijf je:

Enni schreef: Er wordt ook tegen mij gezegd dan kan je nergens meer heen, maar dat zijn mensen die zelf bijna nooit ergens last van hebben.

Ach ja, ik zucht er zowaar van. Dat zijn van die welbekende opmerkingen van mensen die zich absoluut niet in kunnen leven. Deze ziekte is al een last voor ons, de beperkingen die we onszelf wel op moeten leggen om niet almaar ziek te zijn, zijn ons een last en dan krijg je ook nog van die domme opmerkingen over je heen. Gelukkig maar dat er mensen in je omgeving zijn die het wèl begrijpen en rekeninge met je houden, zo je schrijft. Dat zijn dan de echte vrienden.

Groetjes,
Ini

Hallo Josina,

Ik zou zeker niet drinken uit een beker die rond gaat ! Dat had ik al niet gedaan in de tijd dat ik nog geen be had.
Ik heb ook smetvrees , zoals andere dat dan zeggen.....en het bevalt me best ;-) Ik heb me nu in deze Mex griep periodes niks hoeven aan te leren. Eigenlijk gebruik ik de leefregels die ik geleerd heb op mijn opleiding tot doktersassistente , die zijn er toen in gestamt en nooit meer weggegaan : Nooit met je handen in je gezicht, nooit met je handen aan een prullebak, niets van de grond oprapen en gebruiken/eten, handen wassen voor en na toiletgang, pt bezoek, eten enz
Ik zoen ook niemand meer op feestjes, geef eigenlijk het liefst nog geen eens een hand. Eet niet uit de graaibakken nootjes. Was mijn handen na het boodschappen doen en desinfecteer ze nog eens extra als ik bv geld krijg van een verkouden kassiere.
En ik snap ook wel dat je het nooit helemaal uit de weg kan gaan, maar het risico verkleinen dat kan wel.
Ik mijd dus ook zieke mensen, wachtuimtes, bijeenkomsten, tropische zwembaden, enz....

O, ja en inderdaad ik irriteer me ook ontzettend aan mensen die dan zeggen, ja ik hoor eigenlijk in bed te liggen want ik ben ziek....en dan nog net nadat je ernaast ben gaan zitten , nou dan ben ik zo weg.

Het is gewoon zo wij moeten een andere houding hebben in hygiene dan gezonde mensen, het kan bij ons nare gevolgen hebben. En er zijn mensen die het nooit gaan begrijpen....

GRoeten Yvonne

Hoi allemaal,
Bedankt voor jullie lieve en eerlijke reacties ! Herkenning en erkenning!
En Enni, als ik geen infectie heb, dan heb ik totaal geen last van hoesten! Dat is dus zo verschillend per BE persoon. En eigenlijk moet je gewoon de kerk kunnen bezoeken, iedereen is welkom. Het is alleen zoeken naar een plaatsje waar je met een gerust hart kunt hoesten, zonder dat een ander de spreker niet meer kan verstaan. Want als je gespannen wordt, krijg je het warm en dan ga je zeker hoesten. Ik heb een tijdje kerkradio aansluiting gehad, in de slechte periode van veel ziek zijn en hoesten. Zo hou je toch de band met de gemeente.

Yvonne, ik ben ook doktersass. geweest, grappig. Ik was toen ook heel vaak verkouden, keelpijn, hoesten. En je loopt dan maar door.
Mijn longarts vond het ook niet nodig dat ik mensen geen zoen meer geef enz., terwijl hij verder heel fijn is. En hij zegt ook dat mijn vermoeidheid slechte conditie, slecht uithoudingsvermogen met fietsen, niet door de BE komt. Ik heb geringe BE verspreid over beide longen en ongeveer 80% inhoud. Begrijpen jullie hoe dit zit, hebben jullie ook moeite met fietsen? Ik fiets alleen op mooie dagen, een klein stukje, en op de fysio 2xper week 15 min. met hartslagmeter. Ik heb na 5 minuten al een hartslag van 143, dat voelt niet lekker. Het systeem past zich dan aan zodat de hartslag zakt, maar waarom lukt het niet???
Groetjes, Heleen.

Hoi Heleen

Ik ben ontstellend vermoeid en herken wat je erover schrijft. Maar ik weet niet of ik mezelf goed met jou kan vergelijken, want ik heb er nog eens een traag werkende schildklier bij (maar daarvoor slik ik vervangend schildklierhormoon.). Mijn la zegt echter wèl dat vermoeidheid er nu eenmaal bijhoort, en ook Yvonne heeft het vaak over vermoeidheid, al heeft ze het nog zo druk op het moment. Mijn (ha) huisarts ontkent echter weer die vermoeidheid, maar zij is niet goed op ge hoogte van wat be nu precies inhoudt, zo is me gebleken. Ik heb nog nooit aan mijn la gevraagd waarom dan die vermoeidheid er is. Dat zal ik bij een volgende controle toch eens doen. Intussen neem ik aan dat het van een voortdurende infectie in de longen kan komen, die op een laag pitje staat en waarvoor sommigen van ons een pufje met onstekingsremmer krijgen. Ik weet natuurlijk niet of we allemaal dezelfde graad van infectie hebben, dat zal vast niet. Vandaar dat de een vermoeider is dan de ander, maar de meesten van ons herkennen zich wel in die klacht. Het is trouwens gebleken dat het beter is om geen onstekingsremmer te gebruiken, omdat er cortisonen in zitten en dat spulletje maakt de toch al wat kapotte bronchiewanden er niet beter op.

Groetjes,
Ini

Hoi Ini,
Bedankt voor je reactie. Ja, het is moeilijk te vergelijken en ik moet ook maar mezelf geloven, moe is moe of het nu wel of niet vlgs. de huisarts/longarts te verklaren is! Maar je hoopt zo op een oplossing, dat de conditie te verbeteren is, als je traint of weet ik wat.
Ik merk wel dat het goed is om te trainen, minder vaak ziek, snelller opgeknapt. Maar het fietsen enz. dat gaat niet vooruit, jammer genoeg.
En ik kan ook iedereen aanraden mondharmonicatherapie voor de longen te volgen. Is gezellig met lotgenoten en nuttig!
Groetjes, Heleen.